عبارت ALTER در SQL

این دستور برای ویرایش یا تغییر عناصر است.
مثلاً با این دستور می توان یک ستون از جدولی را حذف کرد یا محتویات داخل SELECT را تغییر داد.
مثال: می خواهیم Query بنویسیم که 3 ستون به جدول Sales اضافه کند.

ALTER Table Sales
ADD PCategory nvarchar(20),
    Column1  int,
    Column2 decimal(18,3)

عبارت RULE در SQL

Rule یکی از امکانات جالب SQLserver میباشد که با استفاده از آن می توانیم داده های ثبت شده در بانک را اعتبار سنجی نمود. Rule ها تراکنش هایی از دستورات SQL که عموما متشکل از جملات شرطی هستند تشکیل شده است که وظیفه بالابردن اطمینان از صحت اطلاعات وارد شده را دارد.
یک Rule می تواند به فیلد خاص و یا نوع داده ای تعریف شده توسط کاربر اختصاص یابد تا محدودیتهایی را در ورود اطلاعات به فیلد خاصی اعمال کند . از جمله Rule هایی که در برنامه های فارسی کاربرد فراوانی دارد Rule تاریخ شمسی است که بازه هایی از روز و ماه و سال را که کاربر مجاز به ورود آنهاست را تعیین می کند و بدیهی است که مقادیر نامطلوب برای بانک هیچ گاه به بانک وارد نخواهند شد.
 

عبارت TRIGGER در SQL

Trigger ها نوع خاصی از Stored Procedure ها هستند که مستقیما توسط کاربر قابل اجرا نیستند . هنگامی که یک Trigger  ساخته می شود  در زمان تغییر خاصی روی کل جدول و یا ستون خاصی از آن رویه ذخیره شده در Trigger  فراخوانی می شود .
یک Trigger در پاسخ به جملات INSERT, UPDATE, DELETE فراخوانی می شود . و می تواند پرس و جویی از جدول های دیگر ویا دستورات مرکب SQL  باشد. اگر Server با مشکلی مانند پر شدن محل ذخیره داده مواجه شود تمام تراکنش به طور خودکار بازگشت داده می شود .

UNIQUE در SQL

unique در دستورات SQL باعث میشود که فیلد مورد نظر در database یکتا شناخته شود.
primery key  و unique در واقع تضمین یکتا بودن فیلد مورد نظر در جدول ما میشود.
در یک primery key  به طور خودکار دستور  unique  وجود دارد.
نکته: در یک جدول پایگاه داده ای شما میتوانید چندین unique  را داشته باشید اما فقط یک  primery key  میتوانید داشته باشید.

عبارت NOT NULL در SQL

عبارت not null  موجب میشود تا ستون مورد نظر نتواند مقدار null  را بپذیرد.

not null  باعث میشود تا فیلد مورد نظر همیشه دارای مقدار بوده به این معنا که شما نمیتوانید یک record جدید بدون value یا یک record موجود را بدون مقدار(value) ,  به روز کنید(update).

عبارت SQL زیر موجب میشود تا ستون های "P_Id" و "LastName" مقدار null را نپذیرند(یعنی نمیتوان این دو فیلد را خالی بگذاریم).

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255)
)

عبارت Constraints در SQL

Constraints برای محدود ساختن آن داده هایی که می توانند در جدول ذخیره شوند استفاده میشود.
میتواند زمانی که یک جدول ساخته میشود و یا بعد از ساخته شدن آن ( همراه دستور ALTER TABLE ) مشخص شود.
ما بر روی CONSTRAINTS های زیر تمرکز میکنیم.

   * NOT NULL
   * UNIQUE
   * PRIMARY KEY
   * FOREIGN KEY
   * CHECK
   * DEFAULT