HamidReza Ireh

حمیدرضا ایره

HamidReza Ireh

حمیدرضا ایره

Trigger ها نوع خاصی از Stored Procedure ها هستند که مستقیما توسط کاربر قابل اجرا نیستند . هنگامی که یک Trigger  ساخته می شود  در زمان تغییر خاصی روی کل جدول و یا ستون خاصی از آن رویه ذخیره شده در Trigger  فراخوانی می شود .
یک Trigger در پاسخ به جملات INSERT, UPDATE, DELETE فراخوانی می شود . و می تواند پرس و جویی از جدول های دیگر ویا دستورات مرکب SQL  باشد. اگر Server با مشکلی مانند پر شدن محل ذخیره داده مواجه شود تمام تراکنش به طور خودکار بازگشت داده می شود .

unique در دستورات SQL باعث میشود که فیلد مورد نظر در database یکتا شناخته شود.
primery key  و unique در واقع تضمین یکتا بودن فیلد مورد نظر در جدول ما میشود.
در یک primery key  به طور خودکار دستور  unique  وجود دارد.
نکته: در یک جدول پایگاه داده ای شما میتوانید چندین unique  را داشته باشید اما فقط یک  primery key  میتوانید داشته باشید.

عبارت not null  موجب میشود تا ستون مورد نظر نتواند مقدار null  را بپذیرد.

not null  باعث میشود تا فیلد مورد نظر همیشه دارای مقدار بوده به این معنا که شما نمیتوانید یک record جدید بدون value یا یک record موجود را بدون مقدار(value) ,  به روز کنید(update).

عبارت SQL زیر موجب میشود تا ستون های "P_Id" و "LastName" مقدار null را نپذیرند(یعنی نمیتوان این دو فیلد را خالی بگذاریم).

CREATE TABLE Persons
(
P_Id int NOT NULL,
LastName varchar(255) NOT NULL,
FirstName varchar(255),
Address varchar(255),
City varchar(255)
)
Constraints برای محدود ساختن آن داده هایی که می توانند در جدول ذخیره شوند استفاده میشود.
میتواند زمانی که یک جدول ساخته میشود و یا بعد از ساخته شدن آن ( همراه دستور ALTER TABLE ) مشخص شود.
ما بر روی CONSTRAINTS های زیر تمرکز میکنیم.
   * NOT NULL
* UNIQUE
* PRIMARY KEY
* FOREIGN KEY
* CHECK
* DEFAULT

عبارت CREATE TABLE برای ساختن یک جدول در پایگاه داده استفاده می شود.
دستور CREATE TABLE:

CREATE TABLE table_name
(
column_name1 data_type,
column_name2 data_type,
column_name3 data_type,
....
)

برای ساختن یک پایگاه داده از این عبارت استفاده می کنیم.
دستور آن به صورت زیر است:

CREATE DATABASE database_name